L’omo mio m’ha regalato,
na stola, no de castoro,
ma fatta de pelle de gatto.
E’ lucida e morbida, ma poi l’odoro.
Nun va bene ar mio orfatto,
dico. Sa de orina e un pò de foro!
Ma lui tutto soddisfatto,
S’è enfirzato ner piloro.
E io, sarà pure en ber trofeo,
ma pe tenella stretto stretto,
ce vole stomaco de fero.
Te protegge pure er petto!
Ensiste. Anche se no è galateo,
la pijo e la butto ner cassonetto.